22 Nisan 2017 Cumartesi

ZAMAN...

Zaman sanki el freni çekilmiş
bir araba misali
bana inat ilerlemiyor sanki...
gönlümde
bir kahve fincanı dolusu hüzün,
bir bardak dolusu da umut var.
Savrulup giderken düşlerim
peşi sıra koşmaktan yorulmuş bedenim,
ne fenasın sen zaman
ince saz gibisin el aman
gurbetimde kışlar bitmiyor
gündüzler gecelerime inat
zifiri karanlık bu sıralar
içimde hüzzam kokan şarkılar
dilimde mırıldanmalar...
gülüşünü gülüşüme kat
isterse hiç geçmesin zaman...

Hiç yorum yok:

HİÇ BİR ŞEY OLAMADIK,  ÖZENTİDEN BAŞKA...   "Ah Müjgan... Çok arada kaldık biz, Kendimiz olamadık. Tespih elimize, Malboro ağzımıza yak...