FOTOĞRAF ÇEKMEK

Benim yaklaşımımda fotoğraf makinesi, bir not defteri, 'an' ı saptamada bir sezgi aracıdır. 'an'ı yakalamadaki ustalık, bence vizörden görülen görüntüleri çok kısa bir zamanda görsel bir biçimde düzenleyebilme ve anlık kararlar alabilme yeteneğidir. Bu eylem; akıl disiplinini, duyarlılığı, yerleşik bir geometri anlayışını, her şeyden önce bir konsantrasyonu gerektirir. Kişi, bu yöntemle çok sade bir anlatım biçimine ulaşabilir.
Benim stilim 50 yıl boyunca hiç değişmedi. Ben, biraz diplomat, biraz da fotoğrafçı olmak zorundayım. İnsanlar çoğu zaman beni ciddiye almadılar, çünkü çok az ekipman taşıdım ve gereksiz telaşe yapmadım. 1975'da evlendiğim zaman karım bana sordu; 'Senin gerçek fotoğraf makinen nerede?' Asla bir sürü ekipman taşımadım. Hayattaki düsturum şu oldu: 'sadeliği koru' …
Benim fotoğrafçılık anlayışım bu, dikkati çekmemek ve kalabalığa karışmak.
Ben kimseden fotoğraflarımın ışığına ya da tonlarına hayran olmasını beklemiyorum. Ben sadece fotoğraflarımın insanları bilgilendirmesini, onları kışkırtmalarını istiyorum.
Ben bir fotoğraf çekmek için saatlerce dolaştığımı bilirim. Fotoğraf çekmeyi çok severim. Bu yerde istediğim pozları çekebilmek için uygun anı zevk ve sabırla beklerim.
Bir çok fotoğrafçı daha iyi kamera aldıklarında daha iyi fotoğraflar çekeceklerini düşünürler. Daha iyi bir kamera, kalbinde ya da kafanda birşey yoksa, senin için birşey yapamaz.
İyi bir fotoğraf, bir hakikati anlatan, ruha dokunan, ve izleyiciyi bunu gördüğü için farklı kılan fotoğraftır; yani tek kelimeyle etkilidir.
Fotoğraf çekerken sadece kameranız ve siz varsınız. Fotoğrafınızdaki kısıtlamalar size bağlıdır; çünkü ne gördüğümüz kim olduğumuzdur.
Fotoğraf çekmek, insanın aklını, gözünü ve yüreğini aynı hizaya getirmesidir. Bu bir yaşam tarzıdır.
Ve, unutmayın, fotoğrafı makine değil, insan çeker, fotoğraf makinesi sadece bir araçtır...